Introductie

De afkorting EMDR staat voor Eye Movement Desensitization and Reprocessing. EMDR is in 1989 door de Amerikaanse psychologe Francine Shapiro ontwikkeld en in de jaren daarna verder uitgewerkt. EMDR is bedoeld voor mensen die last hebben van traumatische ervaringen.

De EMDR therapeut probeert de cliënt te helpen de herinneringen aan deze traumatische gebeurtenissen te verwerken, en zodoende klachten, als gevolg van deze ervaring(en), te laten verminderen of verdwijnen. Tijdens de therapie wordt gevraagd om aan de traumatische gebeurtenis terug te denken. In eerste instantie gebeurt dit om informatie over deze gebeurtenis te verkrijgen, en later als onderdeel van het verwerkingsproces. Bij het verwerkingsproces gebeurt dit in combinatie met een afleidende stimulus, waarop de aandacht gericht moet worden.
De afleidende stimulus kan bijvoorbeeld de hand van de therapeut zijn die, op 30 cm voor het gezicht langs, heen en weer beweegt of geluiden die afwisselend links en rechts via een koptelefoon afgespeeld worden. Na elke set wordt de cliënt gevraagd zich te concentreren op de meest opvallende verandering, die is opgetreden, waarna na enige rust er een nieuwe set volgt.
Vanwege de aangeboden sets oogbewegingen of geluiden verliest de herinnering geleidelijk haar kracht en emotionele lading en kunnen er spontaan nieuwe gedachten en inzichten ontstaan die een andere betekenis aan de gebeurtenis kunnen geven. De gebeurtenis kan hierdoor steeds meer een plaats krijgen bij de client.

Klachten die met EMDR behandeld worden zijn PTSS (Posttraumatische stress-stoornis), maar ook klachten die gepaard gaan met vermijdingsgedrag, somberheid en/of gevoelens van angst, schaamte, verdriet, schuld of boosheid. Een belangrijk aspect hierbij is dat deze klachten zijn ontstaan als gevolg van een of meer traumatische ervaringen.